Αθήνα - Κωνσταντινούπολη με Nissan 350Z και Audi TT Roadster 3.2 DSG
Ταξιδεύουμε μέχρι την Κωνσταντινούπολη, ανακαλύπτοντας τη μοναδική μαγεία που κρύβουν δύο καυτά ρόουντστερ. Και μαζί, τη μαγεία μιας πόλης με μεθυστική αύρα...
Kείμενο: Xρήστος Aποστολόπουλος
Φωτογραφίες: Θάνος Hλιόπουλος
TAYTOTHTA ΔIAΔPOMHΣ
HMEPOMHNIA: 14-18 Aπριλίου 2005
AYTOKINHTA: Nissan 350Z Roadster, Audi TT Roadster 3.2 DSG
OΔHΓOI: Xρήστος Aποστολόπουλος, ¶κης Tεμπερίδης
ΔIAΔPOMH: Aθήνα-Θεσσαλονίκη-Aλεξανδρούπολη-Aδριανούπολη-Kωνσταντινούπολη-Aδριανούπολη-Σέρρες-Aθήνα
XIΛIOMETPA: 2.745x2
MEΣH KATANAΛΩΣH: Nissan 350Z Roadster: 15,1 λίτρα/100 χλμ., Audi TT Roadster 3.2 DSG: 13,9 λίτρα/100 χλμ.
TO ρολόι με τις ψηφιακές ενδείξεις του 350Z δείχνει ήδη 21:00. Ο ήλιος έχει προ πολλού χαθεί πίσω από την πλάτη μας και ακόμα ένα μαγευτικό σούρουπο του Απρίλη δίνει τη θέση του στη νύχτα. Μια νύχτα, όμως, που για πρώτη φορά... μυρίζει καλοκαίρι, παρά τη δυνατή, σχεδόν καταρρακτώδη βροχή που λίγη ώρα πριν συναντήσαμε αφήνοντας πίσω μας την Ξάνθη. Mε αφετηρία την πρωτεύουσα, ύστερα από οκτώ και πλέον ώρες ενθουσιώδους οδήγησης πίσω από το τιμόνι των δύο καλλονών μας, είναι η ώρα να αναζητήσουμε κατάλυμα, «χορτασμένοι» οδηγικά για το υπόλοιπο της ημέρας. Πριν, λοιπόν, καλά καλά το συνειδητοποιήσουμε, φτάνουμε στην Αλεξανδρούπολη (!) και στην πανέμορφη παραλιακή της λεωφόρο. Μια λεωφόρο που κυριολεκτικά σφύζει την ώρα αυτή από ζωή, πλημμυρισμένη από αναρίθμητα καφέ, πάσης φύσεως μπαράκια και όμορφες ψαροταβέρνες δίπλα στη θάλασσα.
Δίχως άλλο, ο δρόμος προς το... βορρά αποδείχθηκε ένα πραγματικό παιχνίδι, τόσο για το «ξεσκούφωτο» Audi ΤΤ με τον 6κύλινδρο κινητήρα των 3,2 λίτρων και το εκπληκτικό σε απόδοση κιβώτιο DSG όσο, βέβαια, και για το επίσης ανοιχτό 350Ζ της Nissan με την κίνηση στους πίσω τροχούς. Και όλα αυτά, παρά το γεγονός ότι σίγουρα δεν πρόκειται για δύο αυτοκίνητα με αμιγώς «ταξιδιωτικό» χαρακτήρα. Βλέπετε, στα «πολλά», οι έντονοι αεροδυναμικοί θόρυβοι από τις μαλακές και πλήρως αναδιπλούμενες οροφές τους (ιδιαίτερα από εκείνη του TT), σε συνδυασμό με τις σφικτές αναρτήσεις και τους οριακά διαθέσιμους χώρους για τα ποικίλα μικροαντικείμενα στο εσωτερικό, αλλά και για τις απαραίτητες αποσκευές των 2+2 επιβατών τους, σίγουρα δεν είναι και ό,τι καλύτερο, στην περίπτωση που αποφασίσει κανείς να διανύσει μια απόσταση σχεδόν 900 χλμ. σε μόλις μία ημέρα. Ποιος, όμως, από εμάς λέτε να νοιάζεται πραγματικά για όλα αυτά, όταν ο τελικός προορισμός της τετραμελούς «σύνθεσης» είναι η Κωνσταντινούπολη και η υπερσύγχρονη, όπως όλα δείχνουν, πίστα F1, που μήνες τώρα ετοιμάζουν πυρετωδώς οι γείτονές μας; Ποιος θα ’πρεπε να νοιάζεται στα αλήθεια, όταν για πέντε ολόκληρες ημέρες κρατά στα χέρια του δύο πηδάλια-πρόκληση, γνωρίζοντας, συγχρόνως, ότι την ίδια στιγμή κάτω από το πόδι του περιμένουν... υπομονετικά άλλοτε 250 κι άλλοτε 280 καθαρόαιμοι ίπποι; Οι δρόμοι είναι δικοί μας, σκεφτόμαστε...
Oι πρωταγωνιστές
Πριν από οτιδήποτε άλλο, όμως, ας συστηθούμε με το τετράτροχο δυναμικό της συγκεκριμένης αποστολής. Aπό τη μια μεριά, λοιπόν, έχουμε το σκουρόχρωμο, για την περίσταση, ρόουντστερ των Γερμανών, ένα διαχρονικό και, αν μη τι άλλο, «επίκαιρο» σε αισθητική ανοιχτό διθέσιο με χαρακτήρα GT (σ.σ.: η σχεδιαστική τεχνοτροπία των τριών ημισφαιρίων εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να κλέβει καρδιές και να γυρνά τα κεφάλια των περαστικών), που φιλοξενεί τεχνολογικά προηγμένες λύσεις. Tόσο στον κινητήρα (πρόκειται για τον «παλιό» 3.2 V6 της Audi και όχι για τον αντίστοιχο FSI του A6) όσο και στη μετάδοση, αφού ο συμπλέκτης Haldex και η... περιστασιακή τετρακίνηση που προσφέρει συνδυάζονται αρμονικά και -αποκλειστικά στη συγκεκριμένη έκδοση- με το πολύ καλό ημιαυτόματο κιβώτιο DSG με τα χαρακτηριστικά paddle «+» και «-» στα μπράτσα του δερμάτινου τιμονιού.
Στο αντίπαλο στρατόπεδο, τώρα, συναντάμε την αντίστοιχη σε φιλοσοφία αμαξώματος παραλλαγή του γνωστού και μη εξαιρετέου 350Z με τον 6κύλινδρο, επίσης, κινητήρα των 3,5 λίτρων της Nissan, που αποδίδει και εδώ 280 ίππους στις 6.200 σ.α.λ. Φυσικά, όπως και στο κλειστό Z, η κίνηση μεταδίδεται στους πίσω τροχούς με τη βοήθεια 6τάχυτου κιβωτίου, που συνοδεύεται, βέβαια, από διαφορικό περιορισμένης ολίσθησης. Mε προφανή εξαίρεση την «πλαστική» αφαίρεσης της μεταλλικής οροφής και την αντικατάστασή της με μαλακή, διαφορές σε σχέση με την πιο επιθετική και πιο καλαίσθητη, συνολικά, έκδοση κουπέ δεν υπάρχουν, με το πραγματικό βάρος της κατασκευής να παραμένει στα ίδια, υψηλά επίπεδα (1.636 κιλά), εξαιτίας των αναμενόμενων, όσο και απαραίτητων, δομικών ενισχύσεων του αμαξώματος.
Road runner
Eπιστρέφοντας στα καθ’ ημάς, η επομένη μέρα, μετά και τον απαραίτητο ανεφοδιασμό έμψυχου και άψυχου δυναμικού, μας βρίσκει στα φιλόξενα καθίσματα των δύο ρόουντστερ, με προορισμό, αρχικά, την Oρεστιάδα και στη συνέχεια τις Kαστανιές, απ’ όπου θα περάσουμε στην «αντίπερα όχθη». Παρασκευή πρωί, λοιπόν, και η άδεια από κίνηση διαδρομή που οδηγεί στα ελληνοτουρκικά σύνορα, γεμάτη από ευθείες και ανοιχτές καμπές των «πολλών» χιλιομέτρων, με μιας μας προδιαθέτει θετικά. Όπως είναι αναμενόμενο, τα αίματα ανάβουν. Eδώ, ο κινητήρας του Z δίνει τον τόνο. Tι κι αν καίει παραπάνω από εκείνον του TT με το πόδι στο πάτωμα... Mε στακάτο και «βαρύ» ήχο από τις 2.000 σ.α.λ. και πάνω, που σε παρασύρει να τον πιέσεις, ανταποκρίνεται άμεσα, αλλά και πρόθυμα, στο κάλεσμά σου, εκτοξεύοντας στα ύψη το δείκτη του στροφομέτρου, το οποίο δεσπόζει σε περίοπτη θέση στο κέντρο του ταμπλό. Στο ίδιο μήκος κύματος και το κιβώτιο -πραγματικό ποίημα στις γρήγορες αλλαγές-, με τον κοντό σε ύψος επιλογέα, που αναμφίβολα ταιριάζει γάντι στο... σχεδόν αγωνιστικό «κόνσεπτ» της ιαπωνικής κατασκευής.
Kαι το TT; Παρά το γεγονός ότι ο γνώριμος 3.2 της Audi δε φαίνεται να έχει το «κάτι παραπάνω» που θα σε συναρπάσει, όντας δυνατός και εύστροφος μεν, πλην όμως εντυπωσιακά γραμμικός και χωρίς ξεσπάσματα ψηλά, δε δυσκολεύεται επί της ουσίας να ακολουθήσει το ρυθμό του Iάπωνα. Eδώ, ο θεσπέσιος ήχος από τις εξατμίσεις και η γρήγορη διαδοχή των σχέσεων στο χειροκίνητο πρόγραμμα λειτουργίας του κιβωτίου DSG εξισορροπούν κάπως τα πράγματα σε σχέση με τα «άχρωμα» χαρακτηριστικά λειτουργίας του γερμανικού V6.
Tο προβάδισμα του Z, όμως, δε σταματά στην αίσθηση του κινητήρα, καθώς, στο συγκεκριμένο πάντα τερέν, συνεχίζεται και σε ό,τι αφορά τη γενικότερη συμπεριφορά του πλαισίου του. Kαι εξηγούμαστε. Tο συγκριτικά μεγαλύτερο μεταξόνιο (2.650 χλστ., έναντι 2.429) και η άριστη για το είδος κατανομή του βάρους ανάμεσα στους δύο άξονες (52,6/47,4) δίνουν στον οδηγό του τη δυνατότητα να σημαδέψει με μεγαλύτερη ακρίβεια, διατηρώντας την ιδανική γραμμή στις ανοιχτές καμπές, χάρη και στο υποδειγματικό σε αίσθηση σύστημα διεύθυνσης, το οποίο είναι απαλλαγμένο πλήρως από τις γνώριμες «επιπλοκές» του συστήματος μετάδοσης. Aπό τη μεριά του, το «μεγάλο» TT δεν πρόκειται ποτέ να σε προβληματίσει εδώ, ωστόσο, όμως, δεν πρόκειται και να σε ενθουσιάσει το ίδιο, παρά το βαρύ, αλλά περισσότερο αδρανές, τιμόνι του.
Στην Πόλη
Mιάμιση ώρα μετά, περνάμε τα σύνορα και το τοπίο αλλάζει. Φτάνοντας στα περίχωρα της Aδριανούπολης, ακολουθούμε στη συνέχεια τον κεντρικό οδικό άξονα που οδηγεί στην Kωνσταντινούπολη. Tο τραχύ του οδόστρωμα δίνει την ευκαιρία στο TT να βγάλει στην επιφάνεια το εμφανές, ήδη από τις αρχές του ταξιδιού, πλεονέκτημα της άνεσης, αφού οι μεγαλύτερες διαδρομές της ανάρτησης καταφέρνουν να κρατούν τους επιβάτες του πιο ξεκούραστους σε σχέση με εκείνους του Z.
Ύστερα από 200 και πλέον... αγχολυτικά και δίχως ιδιαίτερο οδηγικό ενδιαφέρον χιλιόμετρα, η Πόλη αρχίζει να ξεδιπλώνεται εμπρός μας. H κίνηση μοιραία πυκνώνει και ο ρυθμός πέφτει δραματικά. Έως ότου μποτιλιαριστούμε κι εμείς στους περιφερειακούς της δρόμους... Tι κίνηση είναι αυτή! Yπό τις συνθήκες αυτές, το TT αποτελεί και εδώ την πιο ενδεδειγμένη επιλογή. Tοποθετείς τον επιλογέα στη θέση «D», ξεχνάς τα «αυτιά» στο τιμόνι, δυναμώνεις τη μουσική στο πολύ καλό ηχοσύστημα της Audi (εφάμιλλο σε απόδοση, βέβαια, με το Bose του Z) και πέρα βρέχει... Στον αντίποδα, ο οδηγός του Z «παλεύει» διαρκώς στα αναρίθμητα «σταμάτα-ξεκίνα» τόσο με το σφικτό επιλογέα όσο, κυρίως, και με το βαρύ-αντρικό συμπλέκτη, που σε διαφορετικές βέβαια περιστάσεις συναρπάζουν. Aς είναι, μονολογούμε, και κατευθυνόμαστε προς το κέντρο της πόλης για ανασυγκρότηση. Συγκεκριμένα, προς την πεζοδρομημένη Istiklal Caddesi, όπου η ανεύρεση πάρκινγκ αποτελεί ένα κουίζ για πραγματικά δυνατούς λύτες!
Oι επόμενες δύο μέρες κυλούν... διερευνητικά -και όχι μόνο-, καθώς κινούμαστε ως επί το πλείστον χαλαρά σε οδηγικά άχρωμες διαδρομές μεταξύ του νέου αυτοκινητοδρομίου της γείτονος χώρας (βλ. Istanbul Otodrom) και του κέντρου της Kωνσταντινούπολης, όπου το κυρίαρχο στοιχείο είναι -τι άλλο;- ο έντονος κυκλοφοριακός φόρτος (ειδικά την Kυριακή). Σε κάθε περίπτωση, πάντως, και παρά το γεγονός ότι δεν πρόκειται για τα πιο χρηστικά αυτοκίνητα, ειδικά κάτω από αντίστοιχες συνθήκες (βλ. μέτρια ορατότητα προς τα πίσω, «χαμηλές» θέσεις οδήγησης κ.ο.κ.), παρηγοριά όλων αποτέλεσε ο πολύ καλός καιρός, ο οποίος μάς επέτρεψε να κινούμαστε «ανοιχτοί», απασφαλίζοντας προηγουμένως τα πρακτικά και στις δύο περιπτώσεις άγκιστρα που συγκρατούν τις ηλεκτρικά αναδιπλούμενες οροφές των δύο αυτοκινήτων.
Eπιστρέφοντας...
Kαι δεν πάμε Σέρρες στο γυρισμό; (Σ.σ.: περισσότερα για την εμπειρία αυτή, αλλά και για τις εντυπώσεις μας εν γένει από την Kωνσταντινούπολη, διαβάστε τις σχετικές αναφορές του ¶κη Tεμπερίδη που ακολουθούν). ¶λλο που δε θέλαμε! Έχοντας επισκεφθεί, και μάλιστα εις... διπλούν, το Istanbul Otodrom τις προηγούμενες δύο μέρες, Kυριακή απόγευμα αποφασίζουμε να διανυκτερεύσουμε επί ελληνικού εδάφους. H διαδρομή γνώριμη, αν και διαφορετική έως ένα βαθμό, αφού ο ενδιάμεσος προορισμός μας αυτήν τη φορά είναι άλλος: Kωνσταντινούπολη-Aδριανούπολη-Kατσανιές-Ξάνθη και εν συνεχεία, μέσω Στρυμόνα, κόβουμε για την περίσταση δρόμο, κατευθυνόμενοι προς Σέρρες. H τελευταία αυτή διαδρομή, όντας σφικτή και απαιτητική στο σύνολό της, δίνει μια άλλη εικόνα για το οδηγικό ποιόν των δύο ρόουντστερ. Mια διαφορετική πτυχή τους, αν προτιμάτε. Yπό αυτές τις συνθήκες, το 350Z απαιτεί περισσότερη σύνεση, όντας αισθητά πιο... καθαρόαιμο από το TT. Yπό πίεση, βασικό χαρακτηριστικό εδώ είναι η ελάχιστη υποστροφή στην είσοδο της στροφής και η ελεγχόμενη πλαγιολίσθηση στην έξοδό της, με το ESP στη θέση «off», εκμεταλλευόμενοι την καμπύλη ροπής του ιαπωνικού V6. Ό,τι καλύτερο, δηλαδή! Προσοχή, όμως! Eδώ, οι έντονες και απότομες μεταφορές βάρους δε συγχωρούνται εύκολα. Σε γενικές γραμμές, το 350Z, αν το σεβαστείς και αν κατέχεις τη γνώση, βέβαια, σε αποζημιώνει. Kαι μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο. Aν όχι, ενδεχομένως και να σε τιμωρήσει. Στον αντίποδα, τώρα, το TT, χάρη και στην τετρακίνηση, που στα γλιστερά και πιο κλειστά κομμάτια «μαζεύει» αποτελεσματικά την υποστροφή, είναι πολύ πιο φιλικό και, παρά το λιγότερο σαφές του τιμόνι, δείχνει πιο ευέλικτο.
Eν τέλει...
Tόσο κοντά, αλλά και τόσο μακριά. Ύστερα από 2.700 χλμ. και μια τόσο διαφορετική «ειδική διαδρομή», αυτό φαίνεται να είναι το βασικό συμπέρασμα που προκύπτει από την πενθήμερη συνεύρεσή μας με τις ανοιχτές εκδόσεις των Audi TT και Nissan 350Z. «Kοντά», γιατί πρόκειται για δύο από τα πιο απολαυστικά ρόουντστερ της αγοράς, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι διαθέτουν σπορτίφ χαρακτήρα και δύο κορυφαίους ατμοσφαιρικούς κινητήρες «πολλών» κυβικών εκατοστών, που τους προσδίδουν εφάμιλλες επιδόσεις. «Mακριά» όμως, καθώς το TT διαθέτει ένα σαφώς πιο «τουριστικό» χαρακτήρα σε σχέση με το 350Z, που, με τη γενικότερη συμπεριφορά του, σε μαθαίνει την τέχνη του οδηγείν κρατώντας σε διαρκώς σε εγρήγορση. Έκαστος στο είδος του, λοιπόν, και βέβαια επί «προσωπικού», με τα δικά μας μέτρα και σταθμά, δεν τίθεται θέμα. Aπλά: Nissan 350Z! Λεπτομέρειες αν πρόκειται για το Coupe ή το Roadster._ X. A.
TEXNIKA XAPAKTHPIΣTIKA
Audi TT 3.2 V6 DSG Roadster Nissan 350Z Roadster
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ
KYΛINΔPOI V6
KYBIΣMOΣ 3.189 κ.εκ. 3.489
TOΠOΘETHΣH Εμπρός, κατά μήκος
MEΓ. IΣXYΣ 250 ίπποι/6.300 σ.α.λ. 280/6.200
MEΓ. POΠH 32,6 χλγμ./2.800 σ.α.λ. 37,0/4.800
ΜΕΤΑΔΟΣΗ
KINHΣH Στους τέσσερις τροχούς Πίσω
KIBΩTIO Αυτόματο (DSG) 6 σχέσεων Χειροκίνητο 6 σχέσεων
ΣXEΣEIΣ METAΔOΣHΣ
1η 3,462:1 3,794:1
2η 2,046:1 2,324:1
3η 1,452:1 1,624:1
4η 1.079:1 1,271:1
5η 1,114:1 1,000:1
6η 0,921:1 0,974:1
OΠIΣΘEN 3,989:1 3,446:1
TEΛ. ΔIAΦOPIKOY 4,059 (1η/4η), 3,136 (5η, 6η, όπισθεν) 3,538:1
ΑΝΑΡΤΗΣΗ
EMΠPOΣ Γόνατα ΜακΦέρσον, αντιστρεπτική ράβδος Tεσσάρων συνδέσμων, αντιστρεπτική ράβδος
ΠIΣΩ Διαμήκεις βραχίονες, διπλά ψαλίδια, αντιστρεπτική ράβδος Πολλαπλών συνδέσμων, αντιστρεπτική ράβδος
ΦΡΕΝΑ
EMΠPOΣ Αεριζόμενοι δίσκοι
ΠIΣΩ Αεριζόμενοι δίσκοι
ΤΡΟΧΟΙ
EΛAΣTIKA 225/40-18 225/45-18 (Ε) - 245/45-18 (Π)
Michelin Pilot Sport Bridgestone S03
ZANTEΣ 7,5x18΄΄ 8,0x18΄΄
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ
ΜxΠxΥ 4.041x1.764x1.348 χλστ. 4.310x1.815x1.328
METAΞONIO 2.429 χλστ. 2.650
BAPOΣ 1.590 κιλά/1.625* 1.635/1.636*
KATAN. BAPOYΣ Ε/Π 60,1/39,9* 52,6/47,4*
KIΛA/IΠΠO 6,36 5,8
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ*
TEΛIKH TAXYTHTA 250 χλμ./ώρα 250
0-100 χλμ./ώρα 6,6 δλ. 6,4
0-160 χλμ./ώρα 15,9 δλ. 15,6
0-190 χλμ./ώρα 24,4 δλ. 23,4
0-400 μ. 14,7 δλ./154 χλμ./ώρα 14,8/155
0-1.000 μ 26,8 δλ./196 χλμ./ώρα 26,8/199
50-80 χλμ./ώρα 3,3 δλ. με 3η 3,4
80-110 χλμ./ώρα 4,7 δλ. με 4η 4,7
120-140 χλμ./ώρα 4,9 / 5,6 δλ. με 5η/6η 4,3/6,6
120-0 χλμ./ώρα 55,7 μέτρα 56,4
*TIMEΣ 4T
ΣΤIΣ ΠΙΣΤEΣ!
«Πότε θα στρίψουμε στην Πόλη;» Aυτό σκεφτήκαμε, όταν -πέρυσι, τέτοια εποχή- το Istanbul Otodrom ήταν ακόμη χωράφι. Aπό το χειμώνα, λοιπόν, ήμασταν σε απευθείας σύνδεση με την κατασκευάστρια εταιρεία και, έτσι, βρεθήκαμε στο Bόσπορο, μέσα Aπριλίου, με τα δύο κάμπριο. Γνωρίζαμε ότι μόνο τα τέσσερα -από τα πέντε- στρώματα ασφάλτου είχαν ριχτεί στην πίστα, αλλά δεν πτοηθήκαμε. Στριμώξαμε το μπλε βαλιτσάκι του V-Box μέσα στο TT και κάναμε όνειρα. Πόσο θα γυρίζει το Z στην πίστα των 5.333 μ.; Θα προλάβουμε να βρούμε τις ιδανικές γραμμές; Ποιος έχει κάνει το ρεκόρ γύρου μέχρι τώρα; Δυστυχώς, όταν βρεθήκαμε εκεί, αντικρίσαμε ένα εργοτάξιο. H πίστα ήταν γεμάτη χώμα, φορτηγά πηγαινοέρχονταν διαρκώς, τα κερμπ και τα επιβραδυντικά χώματα δεν είχαν ολοκληρωθεί, ενώ ο Tσαν Aμουραμπέν, ο Tούρκος οικοδεσπότης μας, φάνηκε ιδιαίτερα αυστηρός, όταν εκδηλώσαμε τις προθέσεις μας: «Γιοκ! Δεν μπορείτε να οδηγήσετε γρήγορα, ούτε να χρησιμοποιήσετε όργανα μέτρησης».
Xαμογελάσαμε και προσπεράσαμε ευγενικά. Mέσα στην πίστα, βέβαια, ο πάγος έσπασε με τους Τούρκους (μια βόλτα με το 350Z βοήθησε ιδιαίτερα...) και, τελικά, στρίψαμε σε τρεις, τέσσερις στροφές-κλειδιά, έστω υπό το διερευνητικό βλέμμα τους. Tο V-Box δε χρησιμοποιήθηκε ποτέ (δεν υπήρχε λόγος, εξάλλου), αφού οι γύροι που ολοκληρώσαμε δεν ήταν ενδεικτικοί. Αλλά τι πιστάρα είναι αυτή, Θεέ μου! Τώρα που θα έχει πέσει και το τελευταίο στρώμα ασφάλτου και τα κερμπ θα λαμποκοπάνε, θα είναι πραγματική πρόκληση, ειδικά μέχρι να βρεις τις ιδανικές γραμμές και τα σημεία φρεναρίσματος στα χασίματα. Roller coaster τη χαρακτηρίσαμε στο προηγούμενο τεύχος, χωρίς διάθεση υπερβολής, αφού τα g εκεί μέσα αναπτύσσονται και ως προς τον κατακόρυφο άξονα. Επιφυλασσόμαστε, λοιπόν, όχι μόνο για τις 21/8, οπότε είναι το GP, αλλά και για επόμενη αποστολή-«Μπεν Χουρ»...
Επιστρέφοντας από την Τουρκία, μια και, ούτως ή άλλως, θα διανυκτερεύαμε στη βόρεια Ελλάδα, γιατί να μη μείνουμε στις Σέρρες, σκεφτήκαμε; Και τις ωραιότερες γυναίκες της χώρας έχει και την καλύτερη πίστα. Να ’μαστε, λοιπόν, το επόμενο πρωί στο καλόγουστο καφέ-εστιατόριο του «Ολύμπιου», μέσα στα πάντοκ, παρέα με μερικούς αναβάτες μοτοσικλετών που είχαν ξεμείνει για... μεταπτυχιακά, μετά τα μαθήματα στο California Superbike School του περιοδικού μας «0-300». Με τις οροφές ανοιχτές και το V-Box επιστρατευμένο, κάναμε αρκετούς γύρους με το Χρήστο Αποστολόπουλο, τουλάχιστον μέχρι να μας συνετίσουν τα λινά στο εμπρός αριστερό Pilot Sport του ΤΤ. Πραγματική κόντρα ανάμεσα στα δύο ρόουντστερ δεν έγινε ποτέ, αλλά το ευχαριστηθήκαμε, αφού η σερραϊκή πίστα εμπνέει. Το 350Ζ ήταν μακράν ταχύτερο, αλλά και πιο διασκεδαστικό. Μπορεί να δείχνει (και να είναι!) βαρύ στις αλλαγές κατεύθυνσης, στρίβει ωστόσο απολαυστικά, με ελάχιστη υποστροφή στην είσοδο και μια τάση να διώχνει την ουρά του αμέσως μετά. Αν εκμεταλλευτείς σωστά την ισχύ του κινητήρα, θα εισπράξεις μεγαλοπρεπείς πλαγιολισθήσεις διαρκείας, ακόμη και σε στροφές με 3η, όπως είναι οι επιταχυνόμενες Κ3-Κ4, η αριστερή του «S» (Κ8) και η δύστροπη αριστερή Κ10. Μπορεί να μη σπάει τα χρονόμετρα το ιαπωνικό ρόουντστερ (1:37.75 είδαμε), ακόμη και με τα μπιμπικωτά Bridgestone S03, αλλά είναι συναρπαστικό, όπως κι αν το χειριστείς. Προσοχή μόνο, γιατί, με off balance οδήγηση, τα πίσω ελαστικά θα πάρουν φωτιά στον τρίτο γύρο! (Σ.X.: και ποιος τον ακούει τον Tάκη...)
Η ίδια διαδικασία στο όριο με το ΤΤ Quattro 3.2 είναι πιο αυτοματοποιημένη, γι’ αυτό και λιγότερο ψυχαγωγική. Όπως παλιά, με το S3, έτσι και τώρα, το φορέσαμε και πετύχαμε καλύτερο χρόνο στον πρώτο κιόλας γύρο. Το DSG συνεργάζεται άψογα, αλλά δε σ’ αφήνει να συμμετέχεις. Το χειρίζεσαι σαν αυτόματο -τουλάχιστον στα ανεβάσματα- και αλλάζει τόσο ομαλά, που στο διάγραμμα ταχύτητας του V-Box δε διακρίνεται το σημείο αλλαγής! Όσο για την ώθηση του V6 στις ευθείες; Δεν εμπνέει, τουλάχιστον μετά τη βόλτα με το 350Ζ. Κατά 90% υποστροφικό το Audi, χρειαζόταν συνεχείς διορθώσεις με το γκάζι μέσα στις στροφές με τα ήδη κουρασμένα Michelin και ο χρόνος που πέτυχε το αδικεί. Σε κάθε περίπτωση, δε σε ενθουσιάζει και σ’ αυτό πρωταρχικό ρόλο παίζει το τιμόνι και λιγότερο ο κινητήρας και το κιβώτιο. Θα το πούμε απλά: το πηδάλιο του ΤΤ δε σε βάζει καν στο παιχνίδι. Του 350Ζ σε κρατά πάντα σε εγρήγορση. Το γερμανικό ρόουντστερ είναι ιδανικό παιχνίδι για αρχάριους στην πίστα. Το ιαπωνικό δε συγχωρεί λάθη και υπερβολές, τελεία και παύλα._ Α. Τ.
350Z TT 3.2
Γύρος πίστας 1:37.75 1:40.25
Tελική ταχύτητα 183,8 χλμ./ώρα 177,7
Mέγ. πλευρική επιτάχυνση 1,09 g (K10) 1,06 (K14)
Mέγ. διαμήκης επιτάχυνση 0,93 g 0,90
οδοιπορικό
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ
Hos Geldiniz! *
* Καλώς ήρθατε
ANATOΛH και Δύση, φτωχολογιά και πλουτοκρατία, παράδοση και τεχνολογία, μουσουλμανισμός και εξευρωπαϊσμός, αυτή είναι η Τουρκία σήμερα. Οι αντιθέσεις είναι που καθιστούν γοητευτική και την Κωνσταντινούπολη των δώδεκα εκατομμυρίων κατοίκων. Δύσκολο να τη χαρακτηρίσεις ως «πόλη». Έχει λίγο από Αθήνα, λίγο από Βαρδάρι Θεσσαλονίκης, μπόλικους μαχαλάδες σαν της Κομοτηνής, γέφυρες που θυμίζουν Σαν Φρανσίσκο και όλα αυτά σε συσκευασία... Σάο Πάολο. Για να τη γνωρίσετε, υπάρχουν δύο τρόποι: με οργανωμένη εκδρομή ή μόνοι σας. Στην πρώτη περίπτωση, μέσα σε λίγες ημέρες θα μπορείτε να λέτε στους φίλους σας ότι πήγατε παντού, από την Αγια-Σοφιά και το Μπλε Τζαμί, μέχρι το Kapali Carsi, το παλάτι Topkapi και το Φανάρι (Fener), αλλά ίσως έτσι να χάσετε το πραγματικό νόημα της πόλης. Προτιμήστε να ταξιδέψετε μόνοι σας, με αυτοκίνητο, αψηφώντας αυτούς που λένε ότι στην Κωνσταντινούπολη βρίσκονται οι χειρότεροι οδηγοί του κόσμου. Κάποτε, ίσως. Σήμερα, είναι πιο ήρεμοι και ασφαλώς λιγότερο επιθετικοί από τους Αθηναίους. Με λίγη προσοχή στους ταξιτζήδες (που έχουν έφεση στις... σφήνες), δε θα έχετε κανένα πρόβλημα. Αν περνάνε με κόκκινο; Δεν είδαμε κανέναν και γι’ αυτό ευθύνονται και οι υπερσύγχρονοι σηματοδότες με χρονόμετρο, για να βλέπεις πότε θα ανάψει το κόκκινο ή το πράσινο. Ο προσανατολισμός αρχικά είναι σπαζοκεφαλιά, αλλά, λόγω μορφολογίας, δύσκολα θα χαθείτε στην πόλη, παρά το μέγεθός της. Όπου και να πάτε, ή στο Βόσπορο θα βγείτε ή στον Κεράτιο Kόλπο. Καλό είναι, πάντως, να γνωρίζετε προς ποια συνοικία κατευθύνεστε, ώστε να συμβουλεύεστε τις πινακίδες, που υπάρχουν σε κάθε διασταύρωση. Στο κέντρο, ειδικά στο Sultanahmet και στο Beyoglu, ξεχάστε το αυτοκίνητο και περπατήστε, όπως κάναμε κι εμείς. Αν επιμένετε να είστε εποχούμενοι, φροντίστε να παρκάρετε σε φυλασσόμενο πάρκινγκ, κατά προτίμηση κλειστό. Όσο για τον τρόπο ζωής στην Πόλη; Υπάρχουν τα πάντα. Μη μας ρωτήσετε για φαγητό. Οι Τούρκοι ζουν για να τρώνε και τα εστιατόρια είναι αμέτρητα. Προτιμήστε, πάντως, το κεμπάπ από το σούσι, που ευδοκιμεί και εδώ... Από νυχτερινή ζωή; Προσπαθήστε να βγείτε σαββατόβραδο στα στενά της Istiklal Caddesi, την «Ερμού» της Κωνσταντινούπολης. Τα μπαράκια πρέπει να μετριούνται σε χιλιάδες, το πλήθος ξεπερνά το εκατομμύριο μέχρι τις 02:00 και τα ντεσιμπέλ είναι από ελκυστικά μέχρι ανυπόφορα. Από ασφάλεια; Οι επίσημοι οδηγοί λένε ότι γύρω από το Τακσίμ πρέπει να αποφεύγετε να κυκλοφορείτε μόνοι αργά το βράδυ. Εμείς δεν αισθανθήκαμε ποτέ και πουθενά οποιαδήποτε απειλή. Η παρουσία, πάντως, της αστυνομίας είναι εντυπωσιακή. Εδώ έχει χτυπήσει η Αλ Κάιντα, βλέπετε...
ΝΑ ΘΥΜΑΣΤΕ
- 1 ευρώ = 1.750.000 λίρες ή 1,75 νέες λίρες
- Η Τουρκία έχει την ακριβότερη βενζίνη στην Ευρώπη (2,5 λίρες/λίτρο).
- Οι ταξιτζήδες είναι οι χειρότεροι οδηγοί και εδώ!
- Πολλοί ταξιτζήδες «ξεχνούν» να ανάψουν το ταξίμετρο.
- www.istanbulhotels.com για κρατήσεις ξενοδοχείων.
- www.biletix.com. για κρατήσεις εισιτηρίων για το GP, για αγώνες ποδοσφαίρου, για θεατρικές παραστάσεις και για συναυλίες.
- Τις βασικές λέξεις στα τουρκικά: γιουνάν (Έλληνας), μερχαμπά (γεια), γκιουναϊντίν (καλημέρα), γκιουλέ-γκιουλέ (στο καλό), ισμίμ (με λένε), εβέτ (ναι), χαΐρ (όχι), τεσεκιούρ εντερίμ (ευχαριστώ πολύ), ανλαμί γιορούμ (δεν καταλαβαίνω). Ιδίως το τελευταίο!
ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ
- Κεμπάπ και κιοφτέ οπουδήποτε.
- Σάντουιτς με ψητό ψάρι στις υπαίθριες ψησταριές, δίπλα στη γέφυρα του Γαλατά.
- Το μηνιαίο «Time Out», τον καλύτερο οδηγό της πόλης.
- Το παζάρι των μπαχαρικών στην αιγυπτιακή αγορά (Misir Carsisi), το βασίλειο της «πολίτικης κουζίνας».
- Μια βόλτα από το μεγάλο παζάρι (Kapali Carsi) με τα 4.000 μαγαζιά.
- Βόλτα με πλοίο στο Βόσπορο πριν από το ηλιοβασίλεμα.
- Βραδινή βόλτα στην Istiklal Caddesi.
ΑΠΟΦΥΓΕΤΕ
- Ξενοδοχείο στην πεζοδρομημένη Istiklal Caddesi, αν έχετε αυτοκίνητο.
- Βόλτα στο Besiktas μεσημέρι Κυριακής. Όλοι πηγαίνουν εκεί για φαγητό!
- ¶σκοπες βόλτες με το αυτοκίνητο γενικώς. Ειδικά στις ώρες αιχμής!
- Τους τύπους που σας υπόσχονται «τσοκ γκιουζέλ» γύρω από την πλατεία Τακσίμ.
- Τα (κιτς) κέντρα με χορό της κοιλιάς (belly dancing).
- Την είσοδο στα τζαμιά με παπούτσια ή έξαλλη εμφάνιση.
- Τις ερωτικές περιπτύξεις δημοσίως.
- Τις εθνικιστικές εξάρσεις και τις πολιτικές συζητήσεις με ντόπιους που δε γνωρίζετε.
ΟΔΗΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟ GP
Αρκετά γραφεία ταξιδίων προσφέρουν ήδη πακέτα για το τουρκικό GP (19-21/8). Αν πάτε μόνοι σας, φροντίστε από τώρα να κλείσετε ξενοδοχείο, κατά προτίμηση στην περιοχή Besiktas, για να είστε προς την πλευρά της πίστας. Εισιτήριο μπορείτε να κλείσετε μέσω Internet στο επίσημο site του οργανωτή (www.msoistanbul.com). Οι τιμές ξεκινούν από τα 70 ευρώ (γενική είσοδος) και φτάνουν μέχρι τα 290 ευρώ για την κεντρική κερκίδα της ευθείας εκκίνησης. Με μικρή επιβάρυνση, παίρνετε εισιτήριο τριών ημερών (80-350 ευρώ).
Για να πάτε στην πίστα, παίρνετε τον αυτοκινητόδρομο με κατεύθυνση την ¶γκυρα (Ankara), περνάτε την κρεμαστή γέφυρα του Βοσπόρου (Bogazici Koprusu) και βγαίνετε στην έξοδο για Kurtköy και Sabiha Göksen, το δεύτερο αεροδρόμιο της πόλης. Από εκεί η πίστα είναι πολύ κοντά (5-6 χλμ.) και θα συνδέεται με ολοκαίνουργιο αυτοκινητόδρομο-παραγγελία του Ταγίπ Ερντογάν. Υπολογίστε απόσταση περίπου 50 χλμ. από το κέντρο της Κωνσταντινούπολης.
Τι λείπει, τι φταίει;
Το ρεφρέν «τι λείπει, τι φταίει και η καρδιά μου κλαίει», τρίτο κατά σειρά τραγούδι στο «Μπραζιλέιρο» του Nίκου Πορτοκάλογλου, είναι ίσως η πιο χαρακτηριστική φράση για το ταξίδι μας στην Πόλη.
Ταξιδεύοντας με δύο αυτοκίνητα-οδηγική πρόκληση, «λείπει» η άνεση που μπορεί να προσφέρει ένα αυτοκίνητο φτιαγμένο για ταξίδια. Κακά τα ψέματα, το 350Ζ Roadster και το ΤΤ Roadster, ναι μεν, εκμηδενίζουν τις αποστάσεις, αλλά δεν είναι και τα πιο ταξιδιάρικα...
Εκατέρωθεν των συνόρων, τώρα, «φταίει» η εγκατάλειψη της ενδοχώρας και από εμάς και από τους γείτονες. Μια τεράστια έκταση αφημένη στο έλεος του Θεού, με τους ακρίτες να παλεύουν για να ζήσουν. Απ’ όπου κι αν περνάμε, «η καρδιά κλαίει». Όλα αυτά ήταν ελληνικά, είναι «η παλιά Ελλάδα». Αν θέλει κάποιος ζωντανές εικόνες από την εποχή των παππούδων μας, αρκεί να επισκεφτεί την Αδριανούπολη, όπου το ρολόι του χρόνου έχει σταματήσει στο 19ο αιώνα.
Φτάνοντας στην Πόλη, «λείπει» ο χρόνος για να χαθούμε στα στενά της, στα κανάλια του Βοσπόρου και στο μεγάλο παζάρι. Αφουγκραζόμαστε τη ζωή γύρω μας (δώδεκα εκατομμύρια άνθρωποι ζουν εκεί) και το ελληνικό στοιχείο, που είναι έντονο. Πιο εύκολα συνεννοείσαι μιλώντας ελληνικά παρά αγγλικά. «Όχι Kostantinopol, Istanbul», μας διορθώνουν, κοιτώντας μας αυστηρά στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου. «Ι-σταν-μπουλ», «Εις-την-Πόλη», ψιθυρίζουμε, έχοντας βρει «τι φταίει».
Στον πεζόδρομο του Τακσίμ -κάτι σαν το Μοναστηράκι επί δεκαετίας ’30- χαζεύουμε την κίνηση που δε σταματά καμία ώρα της ημέρας ή της νύχτας. Το μουσουλμανικό στοιχείο κυριαρχεί, οι γυναίκες, ακόμη και όσες δε φοράνε μαντίλι, είναι σεμνά ντυμένες, οι άντρες αφήνουν τις δουλειές τους στο πρώτο κάλεσμα του μουεζίνη και, αφού ξυποληθούν και πλύνουν τα πόδια τους, κατευθύνονται προς το τζαμί για την πρωινή ή τη βραδινή προσευχή.
Περνάμε τη μεγάλη γέφυρα του Βοσπόρου, που ενώνει Δύση με Ανατολή, και κατευθυνόμαστε προς την πίστα. «Η καρδιά μας κλαίει». Πότε θα αξιωθούμε εμείς να φτιάξουμε τέτοια πίστα στη χώρα μας;
Ο δρόμος της επιστροφής είναι γεμάτος συναισθήματα. Προς «Yunanistan» λέει η πινακίδα που μας δείχνει το δρόμο για την Ελλάδα. Περνάμε τα σύνορα αργά το βράδυ και στις Καστανιές ανασαίνουμε ελεύθερα ξανά. Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό..._ Τ. Π.